Henryk Sułkowski

Henryk Sułkowski
	kapitan marynarki
Data i miejsce urodzenia	10 marca 1897 ; Janopol
Data i miejsce śmierci	1940 ; Twer
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Rosyjska Carska MW; Marynarka Wojenna (II RP)
Jednostki	Flotylla Rzeczna Marynarki Wojennej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, ; wojna polsko-bolszewicka, ; II wojna światowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Henryk Sułkowski (ur. 26 lutego^?/10 marca 1897 w Janopolu, zm. 1940 w Kalininie) – kapitan rezerwy Marynarki Wojennej, kawaler Orderu Virtuti Militari, ziemianin, jedna z ofiar zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Adama i Adeli ze Stępniewskich. Ukończył Szkołę Realną w Pińsku. W latach 1912–1916 w Morskim Korpusie Kadetów, później w Wyższej Szkole Morskiej w Petersburgu.

Od 28 kwietnia 1919 roku w Wojsku Polskim, początkowo w Batalionie Morskim, porucznik Marynarki Wojennej ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. 4 października 1919 roku przeniesiony do Flotylli Pińskiej^[1], a w 1920 roku do Flotylli Wiślanej^[1], gdzie pełnił służbę starszego oficera na okręcie uzbrojonym „Wawel”, przejętym od marynarki niemieckiej^[2]. 18 sierpnia 1920 roku wyróżnił się szczególnym męstwem w rejonie Płocka.

Po zakończeniu działań wojennych służył krótko we Flotylli Pińskiej, po czym w 1921 roku przeszedł do rezerwy. W okresie dwudziestolecia międzywojennego prowadził rodzinny majątek Janopol w powiecie drohickim. Kapitan marynarki rezerwy ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1937 roku.

We wrześniu 1939 roku zmobilizowany do Flotylli Pińskiej, w której pełnił funkcję dowódcy pododcinka Janów oraz dowódcy grupy kutrów na Prypeci i Jasiołdzie.

Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku znalazł się w niewoli radzieckiej w specjalnym obozie NKWD w Ostaszkowie^[3]. W czasie pobytu w obozie kierował budową drewnianego mostu i grobli łączących wyspę Stołbnyj na jeziorze Seliger, gdzie przetrzymywano polskich więźniów, z lądem stałym^[4]. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku jako jedna z ofiar zbrodni katyńskiej^[3]. Pochowany w Miednoje.

Awans pośmiertny

4 października 2007 roku Henryk Sułkowski został pośmiertnie awansowany na stopień komandora podporucznika Marynarki Wojennej^[5].

Odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3948 (1921)^[6]^[1]

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Kolekcja VM ↓, s. 1.
↑ Statek uzbrojony "Wawel". flotylle.rzeczne.ayz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-11)]. ayz.pl [dostęp 2012-03-30]
↑ ^a ^b Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 277.
↑ AndrzejA. Przewoźnik AndrzejA., JolantaJ. Adamska JolantaJ., Katyń. Zbrodnia, prawda, pamięć, Warszawa: Świat Książki, 2010, s. 83–84, ISBN 978-83-247-2036-1, OCLC 750956033 .
↑ Żołnierze Wojska Polskiego – Uroczysty Apel Pamięci 9 listopada 2007 roku, plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie polskieradio.pl [dostęp 2012-03-30]
↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3306 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 10)

Bibliografia

Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, tom II, Warszawa 2006, str. 874. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-31)].. ISBN 83-89474-06-9
Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
Sułkowski Henryk. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.34-2560 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-20].
Hasło Henryk Sułkowski, [w:] Polski Słownik Biograficzny, zeszyt 187, tom 45/4, 2009

[CITEREFKolekcja_VMs._1-1] Kolekcja VM ↓, s. 1.

[2] Statek uzbrojony "Wawel". flotylle.rzeczne.ayz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-11)]. ayz.pl [dostęp 2012-03-30]

[CITEREFBanaszekRomanSawicki2000277-3] Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 277.

[4] AndrzejA. Przewoźnik AndrzejA., JolantaJ. Adamska JolantaJ., Katyń. Zbrodnia, prawda, pamięć, Warszawa: Świat Książki, 2010, s. 83–84, ISBN 978-83-247-2036-1, OCLC 750956033 .

[5] Żołnierze Wojska Polskiego – Uroczysty Apel Pamięci 9 listopada 2007 roku, plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie polskieradio.pl [dostęp 2012-03-30]

[6] Dekret Wodza Naczelnego L. 3306 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 10)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]